Në dhjetor të vitit 2020, Alejandro Navarro, mësues i matematikës në Del Rio, Teksas, u shtrua me probleme të rënda të zemrës. Nga shtrati i spitalit ai hapi kompjuterin dhe përfundoi notat e nxënësve përpara se të ndërronte jetë të nesërmen. Ngjarja u bë virale pasi vajza e tij, Sandra A. Venegas, publikoi fotografinë dhe përshkrimin e momentit. Rasti u raportua fillimisht nga media lokale dhe më pas u rimor në mbarë botën.

Në postimin e vajzës thuhej se ai e dinte se do të përfundonte në urgjencë, ndaj mori me vete laptopin dhe karikuesin për të mbyllur vlerësimet. Edhe teksa mjekët po e vizitonin dhe i shpjegonin opsionet e trajtimit, ai u kthente përgjigje dhe rifillonte me notat. Fotografia u shpërnda gjerësisht si dëshmi e përkushtimit të mësuesve përtej orarit e përtej gjendjes shëndetësore.

Historia u rikthye sërish në qarkullim në vitin 2024–2025, kur shumë faqe e rrjete ia risollën publikun si shembull prekës të sakrificave të padukshme që bëjnë mësuesit. Mediat ndërkombëtare e rimorën duke theksuar mesazhin e vajzës: mos e normalizoni punën pa kufij; ndihmoni mësuesit të vendosin vijat e tyre të mbrojtjes.

Çfarë na mëson ky rast

• Përkushtimi i vërtetë nuk ka nevojë për legjenda: një mësues mendoi për nxënësit e tij deri në fund.

• Por njëkohësisht, kjo është thirrje për mbështetje: streset kronike dhe mungesa e kufijve çojnë në djegie nga puna (burnout). Familjet, shkollat dhe institucionet duhet të garantojnë që mësuesit të mos e paguajnë me shëndet përgjegjësinë e tyre.

Në kujtim të Alejandro Navarro-s: një mësues që nuk deshi që nxënësit e tij të mbeteshin prapa—dhe një kujtesë që kujdesi për mësuesit është pjesë e kujdesit për fëmijët.