Në një epokë ku smartphone është bërë shoqëruesi ynë i përhershëm, gjithnjë e më shumë të rritur po vendosin të bëjnë një hap pas – duke e zëvendësuar atë me “dumbphone”, telefonat bazikë që ofrojnë vetëm funksione thelbësore.

Ky fenomen nuk është thjesht nostalgji për të kaluarën, por një reagim ndaj varësisë gjithnjë e më të thellë nga rrjetet sociale dhe përdorimi i tepruar i ekranit.

Nga 9 orë ekran në vetëm 20 minuta

Sipas rrëfimeve të atyre që kanë bërë kalimin, ndryshimi është i madh. Nga mesatarisht 8–9 orë në ditë para ekranit, koha e përdorimit bie në vetëm 20 minuta. Dumbphone-t përdoren vetëm për telefonata, mesazhe dhe alarme; disa modele ofrojnë edhe një hartë të thjeshtë ose një aplikacion muzikor minimal.

Kjo shkurton në mënyrë drastike kohën që shpenzohet duke lëvizur pa fund në “feed”-et e pafundme apo duke konsumuar përmbajtje digjitale që shpesh nuk sjellin vlerë reale.

Një jetë më e qetë dhe e përqendruar

Shumë përdorues raportojnë përfitime të menjëhershme:

• Më shumë fokus në punë dhe studime.

• Më pak ankth dhe stres nga njoftimet e vazhdueshme.

• Më shumë kohë për aktivitete fizike, biseda të drejtpërdrejta dhe gjumë cilësor.

Në thelb, ata ndihen më të lirë. Heqja dorë nga shpërqendrimet e përditshme i bën të jenë më të pranishëm në momente të vogla, që shpesh injorohen nga ekrani i ndritshëm i telefonit.

Një trend global

Rikthimi i dumbphone-ve nuk është një rast i izoluar. Në shumë vende të botës, veçanërisht tek të rinjtë që duan të kontrollojnë varësinë digjitale, po rritet kërkesa për telefona minimalistë. Madje, kompani të mëdha po prezantojnë modele të reja që kombinojnë dizajn modern me funksione bazike.

Ky trend shihet si një kundërpeshë ndaj hiper-digjitalizimit, një mënyrë për të rifituar kohën personale dhe për të rimenduar marrëdhënien tonë me teknologjinë.

“Më pak” është “më shumë”

Në fund, zgjedhja për një dumbphone nuk është vetëm çështje praktike, por edhe filozofike: një përpjekje për të kuptuar se jeta nuk duhet të kalojë duke parë një ekran, por duke përjetuar realitetin përreth nesh.

Në një botë që lëviz gjithnjë e më shpejt, ndoshta ky “hap pas” është në fakt një hap përpara drejt një jete më të ekuilibruar.