Jul Çezari dhe aventura e pabesueshme me piratët Cilicianë

Në vitin 75 p.e.s., vetëm 25 vjeç, Jul Çezari po lundronte në Detin Egje kur u kap nga piratët Cilicianë. Historia që rrëfen Plutarku është sa e pabesueshme, aq edhe treguese për karakterin e tij.

Kur piratët kërkuan një shpërblim prej 20 talentesh argjendi (rreth 620 kg, ose afro 600,000 dollarë me vlerat e sotme), Çezari qeshi në fytyrat e tyre. “Nuk e dini kë keni kapur,” u tha ai, duke u sugjeruar që të kërkonin 50 talenta (1,550 kg argjendi), pasi 20 ishin “thjesht shumë pak”.

Rob apo udhëheqës?

Piratët ranë dakord dhe Çezari dërgoi disa nga njerëzit e tij për të mbledhur shpërblimin, një proces që zgjati 38 ditë. Gjatë kësaj kohe, ndonëse rob, ai nuk pranoi të trajtohej si i tillë. Përkundrazi, Çezari i trajtoi piratët si vartës të tij: u kërkoi të mos bënin zhurmë kur ai flinte, recitonte poezi dhe fjalime që i kishte shkruar vetë, madje merrte pjesë edhe në lojërat dhe ushtrimet e tyre. Shumë shpejt, piratët filluan ta simpatizonin dhe e lejuan të sillej pothuajse si një i lirë.

Por pavarësisht marrëdhënieve të mira, Çezari nuk i fshihte ndjenjat e tij. Ai ua thoshte hapur se, sapo të lirohej, do të kthehej për t’i kryqëzuar të gjithë. Piratët qeshnin, duke e marrë si shaka.

Premtimi që u mbajt

Sapo u pagua shpërblimi dhe Çezari u lirua, ai veproi menjëherë. Mblodhi një flotë të vogël, u rikthye në ishullin ku e kishin mbajtur rob dhe i kapi piratët, së bashku me gjithë pasurinë e tyre.

Fillimisht i dorëzoi në burgun e Pergamonit dhe iu drejtua konsullit Marcus Junius për t’i ekzekutuar. Por konsulli refuzoi, pasi kishte plan ta kthente çështjen në fitim personal duke shitur piratët si skllevër. Çezari, i vendosur dhe kokëfortë, nuk e pranoi këtë. Ai u kthye vetë në Pergamon dhe urdhëroi që piratët të kryqëzoheshin – siç ua kishte premtuar.

Megjithatë, në një akt që Plutarku e përshkruan si një shenjë “mëshire romake”, Çezari urdhëroi që piratëve t’u pritej fillimisht gryka, për t’i kursyer nga vuajtja e zgjatur e kryqëzimit.

👉 Kjo ngjarje mbetet një nga episodet më të famshme të jetës së hershme të Çezarit. Ajo tregon se edhe në rini, ai kishte guximin, arrogancën dhe aftësinë për të fituar respektin e të tjerëve – cilësi që do ta çonin më pas drejt pushtetit absolut.