Në vitin 1923, në pistën Belmont Park në Nju Jork, ndodhi një nga ngjarjet më të pazakonta në historinë e sportit. Një garë me kuaj përfundoi me një fitore dramatike, por më e pazakonta ishte ajo që u zbulua vetëm pas vijës së finishit: kalorësi fitues kishte vdekur gjatë garës.

Frank Hayes, vetëm 22 vjeç, nuk ishte kalorës profesionist. Ai punonte si trajner dhe kujdestar kuajsh dhe ishte përfshirë në garë më shumë për të mbushur numrin. Ai hipte kalin Sweet Kiss, në pronësi të zonjës A. M. Frayling. Kalit i ishin dhënë pak gjasa për të fituar – koeficienti ishte 20 me 1.

Por ndërsa gara zhvillohej, Hayes pësoi një atak kardiak fatal. Trupi i tij, për shkak të mënyrës së pozicionimit në shalë, qëndroi i palëvizur deri në fundin e garës. Sweet Kiss kaloi i pari vijën e finishit, me kalorësin teknikisht ende në shpinë. Hayes u bë kështu kalorësi i parë – dhe i vetmi që dihet – që ka fituar një garë pas vdekjes.

Tragjedia nuk u zbuluar menjëherë. Zyrtarët e garës dhe zonja Frayling u afruan për ta përgëzuar Hayes pas fitores, por në atë moment kuptuan se ai nuk ishte më gjallë. Raportimet e kohës sugjerojnë se vdekja e tij mund të ketë qenë rezultat i përpjekjeve ekstreme për të humbur peshë, duke rënë nga 65 në 59 kilogramë në një kohë shumë të shkurtër për të përmbushur kushtet e garës.

Pas zbulimit të vdekjes, Klubi i Kalorësve anuloi të gjitha formalitetet pas garës dhe e shpalli fituesin pa kryer procesin e zakonshëm të peshimit. Tre ditë më vonë, Frank Hayes u varros në Brooklyn, i veshur me mëndafshët e garës së tij të parë – dhe të fundit.

Kalorja Sweet Kiss nuk u ngjit më në pistë. Thuhet se pas kësaj ngjarjeje u mbiquajt “Puthja e ëmbël e vdekjes”, dhe nuk mori më pjesë në asnjë garë tjetër.

Një histori që sfidon çdo skenar filmi: një fitore legjendare e shënuar nga një humbje e parakohshme. Ndonjëherë, edhe në pistat më të zhurmshme, fati vjen në mënyrën më të heshtur dhe më të çuditshme të mundshme.