Nëse dikush do t’ju kishte thënë se një shtet i vogël në Gjirin Persik zotëron më shumë prona në Londër sesa familja mbretërore britanike, ndoshta do të kishit qeshur.
Por në Mbretërinë e Bashkuar, ku prona është pushtet, Katari ka arritur të bëhet një nga pronarët më të mëdhenj privatë të kryeqytetit britanik — duke tejkaluar, të paktën në vlerë, vetë Mbretin Charles III.

Nga shkretëtira në Big Ben

Në vetëm pak dekada, familja mbretërore Al-Thani e Katarit ka blerë një pjesë të mirë të ikonave të Londrës:
🕋 The Shard, kulla më e lartë e Europës;
🏙 Canary Wharf, një nga zonat financiare më të rëndësishme të kontinentit;
🛍 Harrods, simboli i luksit britanik;
🏨 dhe një treshe hotelesh që e bëjnë çdo turist të ndjehet në Doha – Claridge’s, The Connaught dhe The Berkeley.

Pa harruar edhe aksionet në British Airways, Heathrow Airport dhe disa komplekse banimi luksoz në Mayfair dhe Knightsbridge, që tashmë quhen me humor “Little Doha”.

Ndërsa Princi (tani Mbreti) Charles…

Ka pallate që s’mund t’i shesë.
Në fakt, shumica e pronave mbretërore, si Buckingham Palace, Windsor Castle apo Tower of London, i përkasin “Crown Estate” — një trust shtetëror, jo pronë personale.
Kështu që, ndërsa Katari mund të blejë dhe shesë me një firmë në një fond investimesh, Charles është më shumë kujdestar sesa pronar.

Kur Londra u bë fletë bilanci

Raportet financiare të Financial Times dhe GB News tregojnë se Qatar Investment Authority (QIA) zotëron prona me vlerë që kalon mbi 40 miliardë paund në territorin britanik — një shumë që e rendit Katarin si një nga tre investitorët më të mëdhenj të huaj në Mbretërinë e Bashkuar.
Në krahasim, prona personale e Mbretit Charles vlerësohet në disa qindra milion paund — shumë larg nga “imperiumi” i Al-Thani-ve.

Pse Londra?

Sepse është një qytet që e shet mirë veten: i sigurt, i qëndrueshëm financiarisht dhe me sistem ligjor që garanton privatësi dhe fitim.
Katari ka parë në Londër një “arkë sigurie” për pasuritë e tij, ndërsa britanikët kanë parë në Katar një investitor që sjell para në ekonomi — një martesë interesi që funksionon në heshtje.

Londra që nuk është më britanike

Sot, shumë nga kullat, qendrat tregtare dhe hotelet ikonike të kryeqytetit nuk janë më në duar britanike.
Në vend të “London Calling”, mund të thuash “London Selling” – dhe blerësi është shpesh nga Gjiri.

Në fund të fundit, mund të mos jetë plotësisht e drejtë të thuash se Katari “ka më shumë tokë” se Mbreti Charles — por me siguri, ka më shumë fatura prone, më shumë akte noteriale dhe më shumë ndikim në hartën e Londrës moderne.